ชิ้งกี่ ประตูผี ราดหน้าสี่สีในตำนาน แม่พามากินร้านนี้ตั้งแต่เด็ก ความทรงจำของการมาที่ชิ้งกี่คือ อาหารมื้อพิเศษ เพราะเป็นราดหน้าจานใหญ่มาก กลมกล่อมหารสมือแม่ มือยายมาเปรียบไม่ได้ และรอนานมากเกินความอดทนเด็กหกขวบ ชิ้งกี่ราดหน้าระตูผี เริ่มร้านร้านห้องเดียวกับที่ผัด จากนั้นพอเราโตขึ้นหน่อยก็สองห้อง แล้วก็ขยับมาเป็นวางเก้าอี้ ตลอดซอย จำได้ทุกครั้งที่มาต้องตั้งใจมา มาก่อน มาดักรอ เพราะถ้ามาตอนมีคนแล้วคิวจะยาวมาก รอคือนานเพราะเฮียเค้าผัดเส้นทีละจาน แต่ก็ไม่เบื่อเพราะเมื่อก่อนซอยนี้สว่างไสว เสียงคนรอคิวจอแจ พนักงานเดินไปมา ส่งของ มอร์ไซค์ซ้อนลูกซ้อนหลานมารอของ ห้องฝั่งตรงข้ามเป็นบ้านคนที่เปิดหน้าบ้านมองทะลุถึงหลังบ้าน และโรงพิมพ์แบบเรียนยาวตลอดแนวส่งเสียงกึกกักๆ ไฟในร้านสว่างไสวขาวฟูลออร์จนแสบตานึกว่าห้องกดสิว ความรอนั้นมีอย่างต่ำครึ่งชั่วโมง ถ้ามาไม่ได้โต๊ะไม่ต้องหวังจะได้เร็ว ไม่มีเส้นสาย ไม่มีรัดคิวใดๆทั้งสิ้น ราดหน้าที่นี่มีเส้นใหญ่ เส้นหมี่ผัดกะทะเตาถ่านเส้นหอม หมี่เกรียม มีความนุ่มผสมกรอบในหนึ่งคำ ราดหน้ามีแบบหมูหมักชิ้นโตไม่สากลิ้นรสชาติกลมกล่อม หมูแฮมหรือจริงๆคือหมูทอดรสหวานเค็มกรอบ ถ้าสั่งสี่สีจะมีไข่เป็ดดาวลูกโต ไข่ขาวกรอบ ไข่แดงสุกมะตูมกลางมาอีกลูก ระหว่างรอไม่มีของกินเล่น สิ่งเดียวที่สร้างความเบิกบานใจในอากาศร้อน ควันเตานั้นคือน้ำส้มคั้นในขวดแก้วหวาน เย็น แม้รู้ว่าใส่น้ำตาลแหละ แต่มันสดชื่นจริงๆ สิบห้าปีผ่านไป วันนี้มีโอกาสเดินไปอีกครั้ง รสชาติอร่อยตามความทรงจำทุกประการ ทำทีละจานเหมือนเดิม ต่างแต่พี่พนักงาน คนผัดทุกคนอายุเยอะขึ้น ร้านแถวนั้นไม่สว่างไสวไลฟ์ลี่อย่างเก่า มีแต่เสียงเคาะกะทะที่ดังลั่นซอย หอมอร่อยแค่ไหนคิดดูได้สี่สีมาคลุกก่อน ปรุงก่อน ไม่รอถ่ายรูป ใครไม่เคยกินลองไปดูนะ ชิ้งกี่ราดหน้า ซอยข้างร้านนายเหมือนจักรสาน ทำด้วยใจ ขายยังไงอย่างนั้น รสชาติซุปแปร์ ร้านเค้าเปิดแค่ จันทร์ พุธ พฤ เสาร์ นะ เปิดถึงสี่ทุ่ม ก่อนไปไม่ไว้ใจโทรหาเฮียก่อนได้นะ